कविता "मायावी"

कला / साहित्य

गृहपृष्ठ
कला / साहित्य

कविता "मायावी"

नेपालकभर मंगलबार, मंसिर २५, २०८१

यो कुनै नाम हैन, एउटा् कथा हो जहाँ आजसम्म कसैले रच्न नसकेका प्रेमका अनगिन्ती परिभाषाहरु छन् ।
"मायावी" यो कसैको कृति हैन , एउटा् व्यथा हो जसको सामना गर्दा पनि बेग्लै आनन्द दिलाउने हर्ष विमर्शहरु छन् ।
"मायावी" शब्द हैन आफैमा एउटा् अर्थ हो जसले अर्थबिहिन मेरो जिन्दगीलाई अर्थतुल्य बनाएको छ ।
"मायावी" कसैले किनेर दिएको उपहार हैन,सित्तैमा पाएको मैले जीवनको अमुल्य उपहार हो ।

जो मलाई असाध्यै माया गर्छे
मेरो बिचट्टै ख्याल गर्छे ,
र आफ्नो संसार ठान्छे !

काहीं जाँदा यो लगाउ त्यो नलगाउ भन्छे
यो खाउ त्यो नखाउ भन्छे
उ श्रिङ्गारिएर राम्री भएर जाँदा उनको सुन्दरताको ईष्र्याले बरु म रिसाउछु , त्यो नलगाउ भन्छु ,गालि गर्छु
तर उ सधैं मलाई सुन्दर चिटिक्क भइ श्रिङ्गारिएर जाउँ भन्छे
मायावी,,
म सँग अन्तिम वाक्य नबोली उ निदाउन सक्दिन
मेरो पहिलो आवाज नसुनी उ उदाउन सक्दिन
अन्य धेरै उपायहरु छन जसबाट म मुस्कुराउन सक्छु
तर मेरो तस्वीर नहेरी "मायावी" मुस्कुराउन सक्दिन ।

सात वर्ष भो! मसँग नबोली उ निदाएको थाहा छैन
मेरो माया र स्पर्शले अझै अगाएको थाहा छैन
उसको सपनामा म बाहेक अरु आएको थाहा छैन
उनको अनुपस्थितिमा पनि बरु म हाँसेको छु रमाएको छु
तर, मेरो उपस्थितिबिना "मायावी" रमाएको थाहा छैन !

साथीहरु जुनलाई हेरेर अरुको तारिफ गर्छन
म जुनलाई हेरेर उनको तारिफ गर्छु
अनि भन्छु , ए जुन त "मायावी" जति चमकद्वार हुनै सक्दैनस
साथीहरु फुललाई हेरेर उनकोतारिफ गर्छन
म फुललाई हेरेर उनको तारिफ गर्छु ,
अनि भन्छु , ए फुल त "मायावी" जति बास्नाद्वार हुनै सक्दैनस

त्यो जुन टाढा भएर सुन्दर छ ,तर "मायावी" जति नजिक आउँछे झन झन सुन्दर हुँदै जान्छे ।

त्यो जुन मौसमी हो जो सबै रातमा आउन सक्दैन
तर मायावी याथार्थ हो , जो सबै समयमा उदाउछे
पुर्णिामाको रातलाइ पनि आफ्नो सौन्दर्यताको उज्यालोले अ छलिदिन्छे
औँसिको रातमा पनि बलिदिन्छे

मान्छेहरू यहाँ आफ्नो लागि बाच्ने गर्छन
तर उ मेरो लागि बाच्ने गर्छे
उ आफ्नो मृत्युसँग विल्कुल डराउदिन तर मेरो मृत्युदेखि अत्यन्तै डराउछे अनि भन्छे माया मेरो आयु पनि तिमिलाइ नै लागोस ।

म उसको सानासाना गल्तिमा औधी रिसाउछु गालि गर्छु, उ माफी माग्छे हार गुहार गर्छे , फकाउन अनेकौं मिहेनत गर्छे तर हतपत माफी दिनै सक्दिन
तर उ मेरा जस्तोसुकै गल्तिलाई पनि सजिलै स्विकार्छे
माफी दिन्छे अनि भन्छे माया ! नरिसाउन है ! आइ लब यु!

यदि स्वयम् भगवान नै उसको शरणमा आए भने पनि उसले मलाई नै खोज्छे , छाडेर भगवान लाई उ मेरो आगमनलाई रोज्छे र मलाई नै स्विकार्छे

गित संगितलाई हैन उ हर रात मेरो आवाज सुन्न चाहन्छे , अनि भन्छे तिम्रो आवाज सुनेर शान्त भए सितल भए सौम्य भए ।
"मायावी".....